لزوم احیای صنایع سنتی و بومی

 

    
ازجمله پیامدهای منفی انقلاب صنعتی و گرایش جامعه به تولیدات انبوه یکسان شدن تولیدات و سلایق است اما با گذشت زمان و در جامعه امروز که رقابت بر سر تولید و فروش محصولات روز به روز بیشتر می‌شود روی آوردن به تولید صنایع دستی و سنتی راهی برای برون رفت از این چرخه است و این نیاز فرصتی مغتنم برای راه‌اندازی، بازاریابی و فروش کسب و کارهای خرد و خانگی ایجاد می‌کند. صنایع دستی در تعریف کلی به آن دسته از صنایعی گفته می‌شود که دست در جریان تولید آن دخیل است و چون از قدمت دیرینه‌ای برخوردار است از جمله مظاهر استعداد، سلیقه، هوش و تلفیقی از هنر و فرهنگی است که کشور ما را در میان سایر کشورهای جهان متمایز می‌کند. 
صنایع دستی تاریخچه‌ای از تعامل و سازگاری بشر با محیط طبیعی خود هستند. ابزار و تولیدات ساخته شده توسط دست که  چه به لحاظ هنری و چه به لحاظ فرهنگی دارای فلسفه و داستان‌های منحصر به فردی هستند. 

 

هنری که ریشه در فرهنگ غنی مردم ما دارد و تلفیق زیبایی از هنر اسلامی و ایرانی است که با دستان هنرمند نیاکان ما شکل گرفته و توسط هنرمندان با ذوق و قریحه تکامل یافته است و به صورت امانتی است که در اختیار آیندگان قرار می‌گیرد. هنرمندان ایرانی باید به این نکته توجه داشته باشند که برای بازاریابی و فروش صنایع دستی خویش در قالب کسب و کارهای خرد و خانگی، به پس زمینه ذهنی مخاطبین و خاصیت نوستالژی گونه آثار خویش بیشتر بها دهند؛ به این صورت علاوه بر تبلیغات و بازاریابی، ذهنیت مخاطبین نیز در فروش بهتر و ساده تر محصولات اثرگذار خواهد بود.
از جمله ویژگی‌های بارز صنایع دستی و سنتی، عدم وابستگی محصولات به منابع و لوازم غیربومی، عدم نیاز به کارشناسان خارجی، دسترسی آسان به مواد و ابزار اولیه همراه با ارزش افزوده بالا و عدم نیاز به سرمایه‌ کلان و از همه مهمتر کاربر بودن این نوع فعالیت است به این ترتیب رونق تولید صنایع دستی در قالب کسب و کارهای خرد و خانگی اشتغال تمامی اعضای خانواده را تضمین می‌کند. چون اساس تولید صنایع دستی و سنتی، استفاده از دست است نیاز به نیروی انسانی بیشتر بوده و به تبع آن امکان ایجاد اشتغال برای افراد بیشتری را فراهم می‌سازد. همچنین، احیای صنایع بومی و سنتی علاوه بر ایجاد اشتغال و کسب درآمد زمینه را درجهت معرفی منطقه، تولید محصول و جذب گردشگر نیز مهیا می‌کند.

ازجمله مزایای احیای صنایع دستی و سنتی را می توان به این صورت برشمرد:

-    ایجاد اشتغال
-    ایجاد تنوع در منابع درآمدی
-    احیای فرهنگ بومی و سنتی
-    امکان ایجاد اشتغال برای زنان سرپرست خانوار
-    امکان ورود زنان به چرخه اقتصادی
-    افزایش رفاه خانوار
-    امنیت اقتصادی
-    ارزش افزوده بالا در فروش محصولات سنتی
-    رونق کسب و کارهای خانگی 
-    سازگاری با محیط زیست
-    بسترسازی صنعت گردشگری
-    ورود ارزهای خارجی به کشور

 

صنایع دستی بطور کلیعلاوه بر ایفای نقش در زمینه‌های فرهنگی و اجتماعی توانسته‌اند در زمینه رونق اقتصادی نیز گام‌های مؤثری را بردارند. پیشینه غنی فرهنگی و مذهبی کشور، وقایع و رویدادهای مهمی را در سرتاسر سال رقم می‌زند که همه ساله با شکوه برگزار می‌شود. اما متأسفانه به دلیل عدم تبلیغات و معرفی به همان خطه محدود شده‌اند.
ازجمله مناطقی که در زمینه احیای تولیدات سنتی و بومی اقدامات مؤثری را داشته‌اند می‌توان رویداد گلابگیری کاشان را ذکر نمود. فرآیندی که سالانه علاوه بر تولیدات انبوه گلاب بصورت سنتی و همراه با تبلیغات کارآمد نه تنها فروش گلاب و سایر فرآورده‌های حاصل از گل محمدی را تضمین می‌کند بلکه سالانه سیل عظیمی از گردشگران را نیز روانه کاشان کرده و باعث رونق گردشگری و همچنین ایجاد بستر مناسبی برای فروش و بازاریابی کسب و کارهای خرد و خانگی، همچنین صنایع دستی و سنتی این شهر نیز می‌گردد. بطوری که کاشان با عنوان گلاب در سرتاسر کشور و جهان شناخته شده است.
صنایع دستی و سنتی در میان خانواده‌های ایرانی از دیرباز تا کنون جایگاه ویژه‌ای داشته است. همچنین استقبال سایر کشورها از این محصولات نشان دهنده پتانسیل این سبک محصولات جهت ورود به عرصه‌های جهانی است. بنابراین، بررسی استعدادها، ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های بالقوه‌ی موجود در محیط اطراف و احیای دانش بومی و صنایع دستی بویژه در نواحی محروم‌ و به دور از منابع درآمدزا می‌تواند راه حلی جهت خودکفایی در تولید و کسب ثروت خانواده های ایرانی شده بطوری که دیگر نیازی به کمک‌های مالی و عمرانی توسط دولت و سایر نهادها نداشته باشند.

در مقالات بعدی در مورد نقش صنایع دستی در رونق کسب و کارهای خرد و خانگی بیشتر صحبت خواهیم کرد.
 

مدیریت بازاریابی و فروش

با ما باشید تا طلوع موفقیت